مقایسه روش های تشخیصی سرولوژی در بیماران مشکوک به بروسلوز

چکیده مقدمه: بروسلوز یکی از شایع ترین بیماری های عفونی در ایران است. نمای بالینی بیماری غیراختصاصی بوده و روش های پاراکلینیکی برای تشخیص آن ضروری است. مطمئن ترین راه تشخیص بیماری جدا سازی باکتری از نمونه های بالینی است ولی موفقیت آن به عوامل زیادی بستگی دارد و در همه موارد نمی توان از آن استفاده کرد. روش های سرولوژی آگلوتیناسیون و الایزا مهم ترین آزمایش های پاراکلینیکی هستند که در حال حاضر از آنها برای تشخیص استفاده می شوند. هدف: این مطالعه برای مقایسه این دو روش تشخیصی در بیماران مشکوک به بروسلوز در سال 1381 در ساری انجام شد. مواد و روش ها : در این تحقیق توصیفی بیماران مشکوک به بروسلوز که از تاریخ 1/2/1381 تا 1/8/1381 به درمانگاه های شهر ساری مراجعه کرده بودند صرف نظر از سن، جنس و وضعیت مورد مطالعه قرار گرفتند. سرم بیماران مشکوک به بیماری با روش های آگلوتیناسیون استاندارد (sat ) ، مرکاپتو اتانول ( 2 me ) و الایزا ( elisa ) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش sat و 2 me طبق استانداردهای who ( مورد استفاده در آزمایشگاه مرجع ایران ) و با استفاده از آنتی ژن ها و بافرهای انستیتو پاستور ایران انجام شد. از کیت های الایزا ساخت شرکت ibl hamburg استفاده شد. در آزمایش sat تیتر >/=1/80 مثبت قلمداد شد و فاصله تیتر آنتی بادی در sat و 2 me ( در صورت وجود دو تیتر فاصله ) به عنوان وجود igm در نظر گرفته شد و برای مقایسه آزمایش ها نسبت شانس (odds ratio ) محاسبه شد. نتایج :در مجموع 276 نفر بیمار مشکوک به بروسلوز ، یعنی 183 نفر زن و 93 نفر مرد مورد بررسی قرار گرفتند. در 12 مورد هم iggو هم igm در سرم بیماران با هر دو روش تشخیص داده شد. در 96 مورد، آزمایش الایزا برای igg مثبت بود در حالی که آزمایش sat‍ در 27 مورد مثبت نشد ( od =12.1 ) . روش الایزا توانست 6 مورد igm را به تنهائی در بیماران تشخیص دهد، در حالی که 2 me قادر به تشخیص آنها نبود ولی 3 مورد دیگر توسط 2 me از نظر igm مثبت شد(od=12.9 ) . نتیجه گیری : برای تشخیص موارد حاد بیماری (وجود igg و igm با هم) دو روش elisa و sat با یکدیگر تفاوتی ندارند ولی در تشخیص موارد تحت حاد و مزمن ( وجود igg و یا igm به تنهائی) ، دو روش اختلاف زیادی دارند.